Η Πρέβεζα και το λιμάνι της σήμερα! Αναρτήθηκε από Unknown Τρίτη, Μαρτίου 15, 2016 - 0

Μια πόλη που πρέπει ζήσει «από», «για» ή «με» το λιμάνι;

Ο φίλος και συνεργάτης Χρήστος Κοτσίνης μας κοινοποίησε μια πρόσφατη πανεπιστημιακή του εργασία για το μέλλον του λιμανιού μας. Όπως σημειώνει στην εισαγωγή, ο ίδιος μεγάλωσε «σε μια πόλη που δεν ήξερε να προφέρει άλλη λέξη παρά μόνο τη λέξη λιμάνι, νιώθοντας και την αγωνία όλων για το μέλλον ενός λιμανιού, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πια». Ο διαμετακομιστικός του χαρακτήρας είχε σχεδόν εκλείψει από τη δεκαετία του ’80 ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’60, είχε κατασκευαστεί στην καρδιά της, ο προβλήτας έκτασης 70 στρεμμάτων «κόβοντάς» την στη μέση. Για τον ίδιο ήταν ενδιαφέρον να αντιληφθεί τις διαδικασίες που οδήγησαν στο μαρασμό του λιμανιού. Πολύ περισσότερο αφού «τα λιμάνια είναι περισσότερο ευαίσθητα στα τερτίπια της ιστορίας από ότι άλλες περιοχές».

Σε ένα από τα κείμενα της βιβλιογραφίας του εκφράζεται η άποψη, με το οποία συμφωνεί και ο ίδιος, πως ο χώρος των υδάτινων μετώπων των πόλεων-λιμανιών πρέπει να αποδοθεί στον κοινωνικό σχηματισμό. Οι πόλεις αυτές εξελισσόμενες γύρω από το λιμάνι εγκλωβίστηκαν βαθμιαία στο λιμάνι τους. Έτσι η μόνη λύση είναι να ανακτηθούν αυτοί οι χώροι και να αποδοθούν σε χρήσεις που θα είναι χρήσιμες για την ανάπτυξή τους αφού «η δημόσια γη είναι φυσικός πόρος που δεν είναι ανανεώσιμος». Ο Χρήστος εκτιμά πως ο εν γένει χώρος δεν πρέπει να χάσει τον δημόσιο – με την έννοια του κοινωνικού – χαρακτήρα του, ώστε οι τιθέμενες προκλήσεις, οι δυνητικές αξιοποιήσεις καθώς και οι αναπτυξιακές του προοπτικές να λειτουργήσουν υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Είναι ευχάριστη έκπληξη που ο Χρήστος αντλεί ιδέες όχι μόνο από βιβλιογραφία αλλά και από την παλιά κινηματογραφική ταινία «Δρόμος χωρίς διέξοδο» (“Dead End”, 1937) του Ουίλιαμ Γουάιλερ, που περιγράφει μια εγκαταλελειμμένη αποβάθρα στον East River της Νέας Υόρκης. Στην προφητική αυτή ταινία έχουμε μια εικόνα της απαξίωσης που υπέστησαν οι λιμενικές εγκαταστάσεις περνώντας τότε σε φάση αποβιομηχάνισης.

Όπως βλέπει ο συγγραφέας την ταινία «ο χώρος του πλέον δεν χαρακτηρίζεται από την κινητικότητα, την ενεργητικότητα περασμένων εποχών. Έχουν απομείνει η ρύπανση, η φτώχια των ανέργων πια κατοίκων της παραγκούπολης, η πορνεία και το έγκλημα. Οι κάτοικοι της περιοχής μοιάζουν εγκλωβισμένοι, ζούνε σε ένα αδιέξοδο» ενώ κάποια συμφέροντα ετοιμάζονται για τις επεμβάσεις και παρεμβάσεις τους εκεί.

Η λιμενική προβληματική υπάρχει πάντα για την πόλη μας. Συνδέεται προφανώς άρρηκτα με το σύνολο της θαλάσσιας διεπαφής της πόλης και του συνόλου του δημοτικού εδάφους και με την προβληματική της σύμμετρης ανάπτυξης των περιοχών της (γειτονιών και οικισμών). Συνδέεται επίσης με τη διαχείριση της αυτοκίνησης στην πόλη, αφού το λιμάνι παράγει και χερσαίες μεταφορές.

Χαιρόμαστε που ο φίλος συμπολίτης μας ασχολήθηκε με το ζήτημα αυτό.

Δημόσιος χώρος Πρέβεζα- Λούρος- Ζάλογγο

Facebook

Twitter

Google+

Linkedin

Pinterest