"Σαν τον τρελό, που κλειδωμένος στο κελί του, ζωγράφισε μια πόρτα κι έφυγε." Αυτή τη ρήση του Τάσου Λειβαδίτη, είδα σε ένα ποστ του φίλου Δημήτρη Παπαγεωργίου και με οδήγησε στο να γράψω αυτό το editorial. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι άνθρωποι, έχουν ροπή στις τοξικές σχέσεις. Οι χειραγωγοί ποτέ δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, μονίμως φταίει κάτι που εσείς κάνατε ή είπατε. Και το χειρότερο είναι πως σας κάνουν να πιστεύετε ότι όντως ευθύνεστε. Σε μία τοξική σχέση ο σύντροφος ή η σύντροφος, μονίμως βρίσκεται ένα βήμα παραπάνω από σας. Είχατε μια κακή μέρα στη δουλειά; η δική του/της, ήταν πάντα χειρότερη. Γι' αυτό δεν θα σας παρηγορήσει, αλλά θα συνεχίζει να μιλά για το δικό του/της δράμα. Η κυρία Χέηζ προτείνει να καλλιεργήσετε την εσωτερική σας γαλήνη, να αμφιβάλλετε για καθετί που σας λέει. Δημιουργήστε γύρω σας μια νοερή ασπίδα προστασίας που δεν θα επιτρέπει να σας πληγώνουν οι συμπεριφορές, αλλά το το καλύτερο είναι να βρείτε μια πόρτα και να φύγετε σαν τον τρελό του Τάσου Λειβαδίτη που κλειδωμένος στο κελί του ζωγράφισε μια πόρτα κι έφυγε. Σ' αυτή τη φυγή, θα αποδράσετε από όλα αυτά που σας βασανίζουν κάθε μέρα, θα γλιτώσετε από το καθημερινό σας μαρτύριο και θα γαληνέψει η ψυχή σας. Όταν διαπιστώσετε ότι βιώνετε ότι βιώνετε σε μία σχέση που είναι τοξική, η απόδραση είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου