Σαν νεράκι κυλάει ο χρόνος και σε ορισμένες περιπτώσεις σαν ανεμοστρόβιλος που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και μέσα του τυλίγει και βρωμιές και ακαθαρσίες και βλαβερές καταστάσεις. Δεν είναι καλός μύλος, όμως τα αλέθει όλα. Αυτές τις μέρες, το μυαλό μου στέκεται και στους γονείς μου, που έχουν φύγει από τη ζωή και μου λείπουν. Η απουσία τους είναι τόσο δυνατή που κάνει το μυαλό και την καρδιά μου να τρέχουν πίσω στο χρόνο και να θυμούνται κάποια άλλα Χριστούγεννα, κάποια άλλη πρωτοχρονιά, κάποια άλλη γιορτή των Φώτων. Σε κάθε περίπτωση εσείς που οι δικοί σας είναι στη ζωή, συνεχίστε με κάθε τρόπο να τους δείχνετε την αγάπη σας. Είναι τεράστια η διαφορά το να τους έχετε μαζί σας, από το να τους έχετε σε φωτογραφίες. Μου λείπει εκείνη η σκηνή (ακόμα και μεγάλος πριν 3-4χρόνια) η μητέρα μου να είναι στο παράθυρο, εγώ να πηγαίνω προς το σπίτι και να τις στέλνω φιλιά και να μου το ανταποδίδει! Το ίδιο είναι βέβαιο ότι λείπει και στα αδέρφια μου τη Νανά και τον Νίκο, που πάντα είμαστε αγαπημένοι. Όμως οι δικοί μας άνθρωποι παρόλο που δεν τους βλέπουμε, στην πραγματικότητα δεν έχουν φύγει, είναι τα καλά μας πνεύματα και είναι δίπλα μας. Επαναλαμβάνω, ακόμα κι αν δεν τους βλέπουμε. Βασικό για τις γιορτές αυτές και έπειτα είναι η τύχη και η υγεία, όλα τα υπόλοιπα έπονται, κατ' εμένα. Αυτό που θέλω να ευχηθώ γι' αυτές τις γιορτές αλλά και μετά από αυτές, είναι λιγότερο - αν γίνεται και καθόλου-πόνο για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν. Μετά τις γιορτές, η Άνοιξη να έρθει στην κυριολεξία κάπου εκεί στον... Απρίλη. Οι τιμωρητικές συμπεριφορές από τους δήθεν συνεταίρους μας, να εκλείψουν και επιτέλους με ανθρωπιά να αντιληφθούν τι έχει συμβεί σ' αυτή τη χώρα, τα τελευταία 8 χρόνια! Να αντιληφθούν το γεγονός ότι είχαμε ρεκόρ αυτοκτονιών, το γεγονός ότι η ανεργία σάρωσε και η κατάθλιψη το ίδιο, να αντιληφθούν ότι ένας λαός δυστυχισμένος, προσπαθεί να επιβιώσει σαν μια βαρκούλα εν μέσω τρικυμίας, στο πέλαγος! Είμαι από τους ανθρώπους που δεν το βάζουν ποτέ κάτω, πολλοί προσπάθησαν με αθέμιτα μέσα να με εξαφανίσουν από το χάρτη, αλλά όχι μόνο απέτυχαν, με βλέπουν και να εξελίσσομαι και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές. Μαχόμαστε, διεκδικούμε, αντέχουμε, είναι το τρίπτυχο, φίλες και φίλοι! Εύχομαι σε σας και τις οικογένειές σας, χαρούμενες γιορτές με τύχη και υγεία. Και μην ξεχνάτε όπως έλεγε κι ένας φίλος μου από την Αγιά της Πάργας "Οι Παλαιστίνιοι πεθαίνουν όρθιοι" με το βάζετε ποτέ κάτω. Δεν υποχωρούμε, συνεχίζουμε τις μάχες και κάποια στιγμή, θα νικήσουμε! Σας αγαπώ πολύ και το ξέρετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου